Een sterfgeval op het kleine eiland Bali is omkleed met veel rituelen uit het hindoeïsme. Ze zijn bedoeld om de overledene de weg te wijzen naar de volgende sfeer van het levensrad. Cremeren is een voorwaarde om terug te kunnen keren op deze aarde. Vandaar dat Balinezen er álles voor over hebben hun doden een rituele crematie aan te bieden. Desnoods jaren na de dood.

De overledene had jaren lang had gespaard voor zijn crematie. De priester, de kisten, de poppenspeler, de rituele voorwerpen en het eten kosten veel geld. Als men een crematie niet kan betalen wordt de overledene mee gecremeerd met een rijke dorpsgenoot. Niet iedere familie kan een eigen crematie betalen.

Er wordt gelachen en gepraat. De familie is blij, de overledene zo'n mooie crematie te kunnen geven. Dan begint de pedanda-priester met de symbolische reiniging wordt er elders in het huis een wajang lema spel opgevoerd. Dit is een daglicht-schaduwspel zonder scherm en lamp. Het zijn vooral kinderen die naar het spel van de dalang, de poppenspeler, kijken.

Samen eten is op Bali geen gewoonte, maar altijd onderdeel van een ritueel. Ook bij een crematieplechtigheid hoort een overvloedige maaltijd, als laatste eerbetoon aan de overledene. Daarna is het moment aangebroken om naar de crematie te vertrekken

In de tuin, waar de overledene wordt opgewacht door de familie, speelt een orkest traditionele gamelan muziek .

Om de overledene geen kans te geven naar zijn familieleden terug te keren, wordt hij op een dwaalspoor gebracht. Zo dragen de familieleden hem niet door de poort het erf af, maar tillen ze hem ergens over de muur en wordt de overledene in een uitbundig versierde kist met bamboe onderstel gelegd. Daarna vertrekt de stoet naar de plek waar de crematie plaatsvindt.

Voor in de stoet het dier (de kist) waar het lichaam wordt ingelegd en gecremeerd.

 Bovendien wordt op elke kruising de bade, de uitbundig versierde kist met bamboe onderstel, een paar keer gedraaid. Zelfs op de crematieplaats wordt het lichaam nog drie keer rondgedraaid. Pas dan is het zeker dat de overledene de weg naar huis niet meer terug kan vinden.

Wanneer het lichaam op de crematieplaats voor de laatste maal is rondgedraaid, wordt hij uit de kist genomen en uit de witte lijkwade gewikkeld. Een andere, prachtig versierde kist in de vorm van een dier wordt op een stelling geplaatst. Samen met allerlei symbolische voorwerpen wordt hij in deze kist verbrand. Ook de wade zelf wordt in het vuur gelegd. De knallen van het uit elkaar klappende bamboe zijn tot ver in de omtrek te horen.

Nadat alle symbolische voorwerpen in het dier zijn gelegd en het ruggedeelte is terug geplaatst, is de kist gesloten en kan de crematie plaatsvinden.

Op het zelfde moment vind er een tweede crematie plaats van, waarschijnlijk, een jonger persoon. De kist is een klein dier. Als een familie een eigen crematie niet kan betalen wordt de overlede begraven en zal later met een rijke familie worden meegecremeerd

Met gasbranders wordt de kist aangestoken en draagt er toe bij dat er niets dan as overblijft.

Als het vuur is gedoofd, wordt de as verzamelt.  Over twaalf dagen is er een ceremonie aan het strand en zal de as worden uitgestrooid boven zee.